Για όλα τα “Τέμπη” της μεταπoλίτευσης…

Αν ήμασταν νεοδημοκράτες, θα ρίχναμε αυτή την περίοδο λίγο τους τόνους, ακολουθώντας πιστά τις συμβουλές του προέδρου μας για να διαχειριστούμε την πολιτική μας κρίση.

Αν ήμασταν συριζαίοι, είναι η ευκαιρία να κάνουμε λίγο θόρυβο να ανέβει η κοινωνική επίδραση του κόμματός μας, μιας και η εσωτερική κρίση μας έχει κοστίσει αρκετά.

Αν ήμασταν πασόκοι, θα παρακαλούσαμε ο πρόεδρός μας να αδράξει την ευκαιρία να ανέβουν ακόμη περισσότερο τα ποσοστά μας. Αν ήμασταν κομμουνιστές, θα προσπαθούσαμε να βρούμε τρόπους αξιοποίησης της κυβερνητικής κρίσης, μιας και η ακροδεξιά μας έχει ξεπεράσει.
Αν ήμασταν ακροδεξιοί, είναι η κατάλληλη περίοδος διασφάλισης ποσοστών βουλής.

Αν ήμασταν αριστεριστές, μας δίνεται άλλο ένα πάτημα να απαιτήσουμε την πτώση Μητσοτάκη. Αν ήμασταν σε όλο αυτό το δημοκρατικό κομματικό τόξο θα έπρεπε να κλείνουμε τα μάτια μας κάθε φορά που πλένουμε τα χέρια μας.
Για να μην βλέπουμε το αίμα τόσων αθώων που ξεπλένουμε από αυτά.

Είμαστε όμως εθνικιστές. Δίχως κόμμα, δίχως επιδοτήσεις, δίχως αγωνία για εκλογικά ποσοστά, δίχως καμία συμμετοχή στη διαφθορά, τη σήψη και την ανηθικότητα αυτού του συστήματος. Για αυτό δεν θεωρούμε ένοχη απλά μία κυβέρνηση, θεωρούμε ένοχα όλα τα καθεστωτικά κόμματα τα οποία στο βωμό των εκλογικών τους ποσοστών εξευτελίζουν τη μνήμη των νεκρών, ακόμη και πάνω από τα μνήματά τους. Για αυτό το λόγο, για όλα τα Τέμπη της Μεταπολίτευσης, εχθρός μας είναι σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς. Αυτή η χοάνη συμφερόντων και συμφεροντολόγων που με τόση μαεστρία οδηγεί τις εκάστοτε πολιτικές ευθύνες στους λαβυρίνθους μίας γραφειοκρατίας , στο τέλος της οποίας δεν δικάζεται κανείς.

Τα Τέμπη λοιπόν, δεν είναι τίποτα άλλο από την επαλήθευση του ήθους των πολιτικάντιδων της Μεταπολίτευσης. Κανείς δεν νοιάζεται για τους νεκρούς. Το μέλημα τους είναι τα εκλογικά τους ποσοστά και οι σχέσεις τους λόγω των αποζημιώσεων με τα συμφέροντα τα οποία εμπλέκονται. Μετά από δύο χρόνια, αναρωτιόμαστε αν τραγωδία είναι ο αριθμός των νεκρών θυμάτων ή ο απροσδιόριστος αριθμός των ενόχων που δεν θα δικαστούν ποτέ…

Σχετικά άρθρα

Η σφαγή των Χριστιανών της Συρίας και η σιωπή της Δύσης

Μετά την ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ήταν αναμενόμενο οτι θα ακολουθούσε μια σειρά διωγμών και σφαγών εναντίον των θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων της Συρίας. Μιας χώρας, η οποία από την εποχή των ελληνιστικών χρόνων, χαρακτηρίζεται από πανσπερμία λαών, οι οποίοι ζούσαν σε ένα πλαίσιο σταθερότητας, συνεργασίας και πολιτικής ηρεμίας, διατηρώντας την πολιτισμική τους ταυτότητα. […]

Η Μέση Ανατολή και η στάση των Ελλήνων Εθνικιστών

Ι)  Ισραήλ και Ελλάδα Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης είναι το θέμα των ημερών και όχι αδίκως. Εδώ και δύο χρόνια, το Ισραήλ έχει προχωρήσει σε μια στρατηγική “exterminator” στη Γάζα, με τη συστηματική στοχοποίηση χιλιάδων αμάχων, η οποία, σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές, μπορεί να χαρακτηριστεί ως […]