Ο κέλτικος σταυρός αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα του εθνικισμού με μακρά ιστορία στο πέρας των αιώνων και άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης. Πρώτη φορά τον συναντάμε σε κατοικημένες περιοχές της Δυτικής Ευρώπης από τους Κέλτες της Βρετάνης, της Ουαλίας και της Ιρλανδίας. Η ακριβής προέλευση του κέλτικου σταυρού δεν έχει καταγραφεί και χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Εντούτοις, ο θρύλος λέει, ότι δημιουργήθηκε από τον Άγιο Πατρίκιο, πολιούχο της Ιρλανδίας, σε μια προσπάθειά του να διαδώσει το χριστιανισμό στους Κέλτες. Το σχήμα του συνδυάζει το παραδοσιακό χριστιανικό σύμβολο του σταυρού με τον κύκλο, που παραπέμπει με τη σειρά του στο σύμβολο του ήλιου και της ζωής, έτσι ώστε να γίνει πιο προσιτός στους παγανιστικούς πληθυσμούς. Η κέλτικη παράδοση άλλωστε, που αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού με ιστορία πάνω από 2700 έτη, ήταν στενά συνδεδεμένη με τη λατρεία προς τα στοιχεία της φύσης. Η παγανιστική κελτική πνευματικότητα αναγνώριζε την κυκλική φύση της ύπαρξης, η οποία περιλάμβανε την άμεση συνέχεια μεταξύ του υλικού και του άυλου κόσμου. Για πολλούς αναλυτές, ο κέλτικος σταυρός προυπήρχε του Άγιου Πατρίκιου και δε σχετίζεται με τον χριστιανικό σταυρό, αλλά με τα τέσσερα βασικά στοιχεία της φύσης.
Ο κέλτικος σταυρός από τότε κοσμεί τις χριστιανικές εκκλησίες σε περιοχές με κέλτικο φυλετικό υπόβαθρο. Στην πολιτική, η πρώτη χρήση του κέλτικου σταυρού συναντάται στη Γαλλία του μεσοπολέμου από έναν Ιησουίτη ιερέα, τον Paul Doncœur. Μετά το πέρας του πολέμου, ο Γάλλος εθνικιστής Pierre Sidos, ιδρύει την Jeune Nation καθιερώνοντας, ως επίσημο σύμβολο, τον κέλτικο σταυρό. Έκτοτε, η χρήση του γίνεται όλο και συχνότερη, ώστε στις μέρες μας να είναι σήμα κατατεθέν του εθνικισμού και του αγώνα που δίνει το κάθε έθνος για εθνική ανεξαρτησία!
