Ίσως να έχετε ακούσει ότι ο εθνικισμός είναι μια κοινωνική κατασκευή που επινοήθηκε κάπου στον 19ο αιώνα, ή ότι ο εθνικισμός είναι μια επικίνδυνη ιδεολογία, υπεύθυνη για τους παγκόσμιους πολέμους και άλλες τρομερές συγκρούσεις. Η επανάληψη της ψευδούς ιδέας ότι ο εθνικισμός είναι ο “δαίμονας” της κοινωνίας, αποτελεί μια πεσιμιστική τακτική του Πολιτιστικού Μαρξισμού, εμπνευσμένη από την Κομμουνιστική Ντιρεκτίβα της Κεντρικής Επιτροπής της Μόσχας του 1943. Σύμφωνα με αυτήν, η επαναλαμβανόμενη δυσφήμιση και απαξίωση των επικριτών του κομμουνισμού με χαρακτηρισμούς όπως “προδότες” και “καταστροφείς” καταλήγει να εδραιώνεται ως γεγονός στη συνείδηση του κοινού.
Τι ακριβώς όμως είναι ο εθνικισμός; Ετυμολογικά η λέξη “εθνικισμός” προέρχεται από τον όρο “έθνος”, ο οποίος αναφέρεται σε μια κοινότητα ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά, όπως καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις. Ο εθνικισμός διατηρεί τις ρίζες του στο συναίσθημα, στα αισθήματα αγάπης για τα “δικά μας”: για την οικογένειά μας, τον λαό μας, την πατρίδα μας, μαζί με την ιστορία μας και τους μύθους μας. Ο εθνικισμός, λοιπόν, στη θεμελιώδη και αυθεντική του έννοια, πηγάζει από την έμφυτη-γενετική ανάγκη του ατόμου να ανήκει σε μια τέτοια κοινότητα και εκφράζεται μέσα από την επιθυμία διατήρησης, συνέχισης και ενίσχυσης αυτής της συλλογικής ταυτότητας.
Σε αντίθεση με την επιφανειακή παρουσίαση και την καταστροφολογική διάσταση που του αποδίδεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο εθνικισμός δεν προϋποθέτει εχθρότητα προς άλλους λαούς ούτε συνδέεται κατ’ ανάγκην με έννοιες όπως η υπεροχή, η υποταγή ή η κυριαρχία επί άλλων ομάδων. Αντίθετα, πηγάζει από μια βαθιά και υγιή επιθυμία για αυτογνωσία, πολιτισμική και βιολογική συνέχεια, αυτοδιάθεση και διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Δεν πρόκειται για μια πολιτική, κοινωνική ή διοικητική κατασκευή ή για μια απλή ιδεολογική επιλογή. Ο εθνικισμός υπερβαίνει οποιοδήποτε κομματικό λόγο και δεν ταυτίζεται αποκλειστικά ούτε με τη δεξιά ούτε με την αριστερή πολιτική παράδοση. Δεν ταυτίζεται ούτε και με τη σύγχρονη επιφανειακή εκδοχή του πατριωτισμού που περιορίζεται σε συναισθηματικά σύμβολα, στερεοτυπικές αντιλήψεις και πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς δεν αποτελεί μονοπώλιο κανενός κόμματος ή ιδεολογίας.
“Ο εθνικισμός αποτελεί κοσμοθεωρία, ένα συνολικό σύστημα αξιών, πεποιθήσεων και αντιλήψεων μέσα από το οποίο το έθνος συγκροτείται σε μια διαχρονική πνευματική, πολιτισμική και βιολογική ενότητα. Η ενότητα αυτή θεμελιώνεται στη βαθιά κατανόηση της ιστορίας και στην αντίληψη της γενετικής συγγένειας και συνέχειας του έθνους. Αντλεί ηθική δύναμη από τους αγώνες των προγόνων, διαθέτει πλήρη συνείδηση της διαχρονικής του αποστολής και προβάλλει όραμα για το μέλλον.”
Σε μια εποχή έντονης πολιτιστικής ρευστότητας και ιδεολογικής αποδόμησης, η εθνικιστική κοσμοθεωρία δεν αποτελεί μια αναχρονιστική εμμονή, αλλά μια υπεύθυνη στάση επιβίωσης, διάσωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς και εθνικής αναγέννησης. Ζούμε υπό την επιρροή μιας στρατηγικής που προωθεί την πολιτισμική φθορά, βομβαρδιζόμαστε διαρκώς από ιδεολογίες της παρακμής και του απλοποιημένου οπτιμισμού, απειλούμαστε από μια οπισθοδρόμηση του πολιτισμού και της παιδείας προς τον πριμιτιβισμό και από μια αχνή προσομοίωση ενός ευήμερου τρόπου ζωής. Η δημογραφική κατάρρευση των λαών της Ευρώπης, η σεξουαλική της απελευθέρωση, η επικράτηση της ιδεολογίας του εθνομαζοχισμού που επιβάλλεται τόσο από την πολιτική ορθότητα στην εκφορά λόγου όσο και από τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης, συνθέτουν ένα σκηνικό αποδόμησης και σήψης. Μας αφανίζουν από το εσωτερικό και μας επιτίθενται από το εξωτερικό. Δεχόμαστε επίθεση από επιτιθέμενους, κατακτητές και συνεργάτες, οι οποίοι απαρτίζουν την πλειοψηφία των πολιτικών, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των πνευματικών τάξεων, τόσο από το χώρο της Δεξιάς όσο και από το χώρο της Αριστεράς. Το σύγχρονο Kαπιταλιστικό σύστημα, έχοντας αγκαλιάσει τον υλιστικό Mαρξισμό, τον έχει αναδείξει σε Παγκόσμια Ιδεολογία προκειμένου να καλλιεργηθεί η κουλτούρα της μαζικής κατανάλωσης και έχει θέσει ως στόχο την αποδόμηση κάθε μορφής εθνικής ταυτότητας. Γιατί γνωρίζει ότι ο εθνικισμός αποτελεί τον μεγαλύτερο αντίπαλό του. Γιατί ο εθνικισμός αντιτίθεται στη φυλετική και πολιτισμική ομογενοποίηση, στη σεξουαλική απελευθέρωση, στην επικράτηση κάθε μορφής υποκουλτούρας που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση της ανθρώπινης ύπαρξης. Γιατί αντιτίθεται στις αρχές των φιλελεύθερων δεξιών (καπιταλιστές) και αριστερών (μαρξιστές), που βλέπουν κάθε χώρα ως τόπο που ανήκει σε όλους — άρα και σε κανέναν.
Γιατί ο εθνικισμός επιδιώκει να σώσει τον κόσμο.
Όσο πόλεμο και αν δεχόμαστε, θα αντέξουμε στον χρόνο, γιατί ο εθνικισμός είναι ριζωμένος στα βαθύτερα ένστικτά μας, καθώς αποτελεί μια ηθική και λογική αρχή πάνω στην οποία μπορεί να οργανωθεί ο κόσμος και να περιοριστούν οι συγκρούσεις. Επιπλέον γιατί, τα συγκεντρωτικά μέσα που χρησιμοποίησαν οι φιλελεύθερες διαχειριστικές ελίτ για να τον καταπνίξουν, υπονομεύονται ραγδαία από τις νέες τεχνολογίες.
Οι διανοούμενοι που διακηρύσσουν το τέλος του εθνικισμού συνδυάζουν μια φτωχή κατανόηση της ιστορίας με μια τύφλωση απέναντι στους νόμους της βιολογίας και τη δύναμη της γενετικής, συχνά καθοδηγούμενοι από την ιδεολογική τους εχθρότητα προς τον εθνικισμό ως μια πολυδιάστατη δύναμη.
Ο εθνικισμός θα αντέξει γιατί είναι ηθικός, γιατί είναι φυσικός, και γιατί είναι αναγκαίος.
Πηγές: Keith Woods, Angelo Plume, Ruuben Kaalep, Αugust Meister, Guillaume Faye, Clare Ellis κ.α.
