Τις τελευταίες μέρες, αγρότες και κτηνοτρόφοι, για ακόμη μία χρονιά, προχωρούν σε μαζικές κινητοποιήσεις, αποκλείοντας καίρια σημεία των εθνικών οδών και δηλώνοντας αποφασισμένοι να προχωρήσουν μέχρι και σε αποκλεισμούς λιμανιών και αεροδρομίων. Οι σημαντικές περικοπές στη Βασική Ενίσχυση, σε συνδυασμό με τα πρόσφατα σκάνδαλα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, δυσχεραίνουν το ήδη τεταμένο κλίμα. Παράλληλα, η ασυνήθιστη έκταση των κρουσμάτων ευλογιάς των αιγοπροβάτων που οδήγησαν στη θανάτωση χιλιάδων ζώων προκαλούν έντονη αβεβαιότητα και αμηχανία, καθώς πολλοί παραγωγοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για μεθοδεύσεις για την κάλυψη περιπτώσεων υπερδήλωσης.
Είναι γεγονός, ότι ο πρωτογενής τομέας, ενώ αποτελεί τον πυρήνα της εθνικής αυτονομίας, έχει απαξιωθεί, εμποδίζοντας την ανάκαμψη και την ανάπτυξή του. Χωρίς επαρκή τεχνολογική και επιστημονική υποστήριξη για ουσιαστική αναβάθμιση και στήριξη, καλλιεργήθηκε μια κουλτούρα επιδοτήσεων και προσωρινής ανακούφισης, απομακρύνοντας τον Έλληνα αγρότη και κτηνοτρόφο από τον πραγματικό του προορισμό. Η Ελλάδα, μια χώρα με σημαντικές δυνατότητες αγροκτηνοτροφικής παραγωγής, μένει πίσω σε σχέση με άλλες χώρες, με τον Έλληνα παραγωγό να βιώνει έναν συνεχή παραγκωνισμό και μια κατεύθυνση προς τη φτωχοποίησἠ του. Ακόμη χειρότερα, οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις κατασπαταλήθηκαν σε ένα πάρτυ διαφθοράς ανάμεσα στα κομματικά στελέχη, με σκοπό τη δημιουργία κομματικών στρατών, αντί να δοθούν σε ουσιαστικές πρωτοβουλίες ενίσχυσης της παραγωγής.
Για εμάς τους Έλληνες Εθνικιστές, η αγροτιά και η ύπαιθρος είναι μείζονος σημασίας. Θεωρούμε τον Αγρότη ως τον άνθρωπο που είναι δεμένος με τη Γη και τη Φύση της Πατρίδας του. Τον άνθρωπο που διατηρεί την Κοινότητα και την Παράδοση έναντι της απροσωπίας και των μηχανικών δεσμών των μεγαλουπόλεων. Η αποκέντρωση, η επιστροφή στη Φύση και στην αγροκτηνοτροφική παραγωγή αποτελούν απαραίτητα συστατικά για την καταπολέμηση της μεταμοντέρνας νεωτερικότητας που γεννάει ο καπιταλισμός.
Ο πρωτογενής τομέας πρέπει να αποτελέσει εθνική προτεραιότητα, και το κράτος οφείλει να υιοθετήσει πολιτικές αυξημένης ενίσχυσης της υπαίθρου, δίνοντας έμφαση στην καινοτομία και στην αριστεία για την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας για τον καταναλωτή. Αυτό για παράδειγμα, θα μπορούσε να επιτευχθεί με την αξιοποίηση των αυτόχθονων φυλών αιγοπροβάτων, που αποτελούν ένα πολύτιμο γενετικό κεφάλαιο της ελληνικής κτηνοτροφίας, καθώς και με την καλλιέργεια μεσογειακών φυτών υψηλής απόδοσης και οικονομικού οφέλους, όπως της βρώσιμης ελιάς. Η στήριξη της υπαίθρου μέσω σύγχρονων πρακτικών παραγωγής και καινοτόμων τεχνολογιών και μεθόδων μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της χώρας και τη βιώσιμη ανάπτυξη, ενδυναμώνοντας τόσο την τοπική οικονομία, όσο και την ποιότητα ζωής του Ἐλληνα παραγωγού.
